Duits natuurkundige (Hamburg 26 Aug. 1882), werd in 1915 buitengewoon hoogleraar in de natuurkunde te Berlijn, in 1920 gewoon hoogleraar te Göttingen. Zijn onderzoekingen golden vooral de ionisatie van gasmoleculen.
In 1914 onderzocht hij met Gustav Hertz* de ionisatie door electronen, waardoor zij er in slaagden meer licht te werpen op de bouw der atomen (z aanslaan). Zij verwierven in 1926 samen de Nobelprijs voor natuurkunde. Hij schreef (samen met P. Jordan) Anregung von Quantensprüngen durch Stösse (1926). In 1934 door de Jodenvervolgingen als hoogleraar te Göttingen afgetreden, is hij sindsdien hoogleraar in Amerika (i935~’38 Baltimore, 1938-heden Chicago), vnl. werkzaam op fotochemisch gebied.
