Engels historicus (Darlington 23 Apr. 1818 - Salcombe 20 Oct. 1894), kwam tijdens zijn studie te Oxford onder de invloed van Newman en werkte mede aan de Lives of the English Saints, maar neigde vrij spoedig tot scepticisme. Hij vond een vriend in Kingsley, wiens zuster hij huwde en later (1849) in Carlyle, wiens invloed zich in zijn geschriften duidelijk openbaart.
Van i860 tot 1874 redigeerde hij Fraser’s Magazine. In 1874 bezocht hij, in opdracht der regering, Zuid-Afrika. Froude was meer literator dan historicus. Zijn hoofdwerk, de sterk subjectieve History of England, berust op een uitgebreid bronnenmateriaal, waarvan hij evenwel op weinig accurate wijze gebruik heeft gemaakt. Zijn fouten in methode lokten felle, en niet steeds billijke aanvallen uit van Freeman, die hij in 1892 als hoogleraar te Oxford opvolgde.
Als biograaf en verzorger van de literaire nalatenschap van Carlyle heeft hij door zijn onverbloemdheid veel stof doen opwaaien.Bibl.: The Nemesis of Faith (1849); History of England from the Fall of Wolsey to the Defeat of the Spanish Armada (12 din, 18561870); Short Studies on Great Subjects (4 din essays, 1867-1883); The English in Ireland in the Eighteenth Century (3 din, 18721874); Bunyan (1880); Two Lectures on South Africa (1880); Carlyle’s Reminiscences (1881); Thomas Carlyle, First Forty Years of His Life (2 din, 1882) ; Letters and Memorials of Jane Welsh Carlyle (3 din, 1883); Thom. Carlyle, His Life in London (2 din, 1884); Oceana (1886); The English in the West Indies (1888); The Spanish Story of the Armada (1892); Beaconsfield (1890); The Divorce of Catherine of Aragon (1891); Life and Letters of Erasmus (1894); English Seamen in the 16th Century (1895); Lectures on the Council of Trent (1896); Caesar (2de dr., 1899); My Relations with Carlyle (1903).
Lit.: H. Paul, Life of Fr. (1905, 2de dr. 1906); W. H. Dunn, J.
A. F. and Carlyle (1930); L. Strachey, Characters and Commentaries (1933).
