(1) betekent inwikkeling, terugkeer, tegenover evolutie: ontwikkeling. Als medische term gebruikt, verstaat men er onder degeneratie, bijv. bij het ouder worden.
Leibniz beschouwt de dood slechts als een involutie, een terugkeer van het organisme. De term is vooral in Engeland gebruikelijk sedert het midden van de vorige eeuw.(2, wiskunde) noemt men de verzameling van alle puntenparen, op een rechte lijn, die harmonisch liggen (z harmonische ligging) ten opzichte van P en Q,; de punten P en Q, noemt men de dubbelpunten van de involutie. Zijn twee puntkoppels A, A' en B, B' van de rechte lijn gegeven, dan is daardoor de involutie bepaald. Alle andere paren punten verkrijgt men, wanneer men buiten de rechte lijn een punt C aanneemt, het tweede snijpunt D van de cirkels C, A, A' en C, B, B' opzoekt en dan alle paren punten construeert, waarin de rechte lijn gesneden wordt door de cirkels, gaande door C en D. Zijn er cirkels, die de rechte lijn raken, dan zijn de bij elkander behorende raakpunten de dubbelpunten van de involutie en deze heet dan hyperbolisch; is er geen rakende cirkel, dan heeft de involutie geen reële dubbelpunten, zij heet dan elliptisch (z homografie). Twee involuties I1 en I2 op een zelfde rechte lijn hebben steeds een (reëel of complex) puntenpaar gemeen. De involutie I3, die de punten van dit paar tot dubbelpunten heeft, bevat dan weer de beide paren dubbelpunten der involuties en I2 als puntenpaar.
(3, geneeskunde) is de vermindering van orgaanfuncties ten gevolge van ouderdomsslijtage. Deze achteruitgang is normaliter voor verschillende organen op een verschillende leeftijd aantoonbaar. Voor de involutieverschijnselen der vrouwelijke geslachtsorganen z climacterium. De ouderdomsslijtage van andere organen openbaart zich bij verschillende mensen op verschillende leeftijden. Het involutietijdperk is de periode waarover de ouderdomsachteruitgang zich uitstrekt. Voor involutieziekten z ouderdomsziekten.
