(1, natuurkunde), in het algemeen het aantal keren, dat een periodiek verschijnsel in een bepaald tijdsinterval terugkomt. Bij trillingen verstaan wij onder de frequentie het aantal gehele trillingen, dat per seconde wordt uitgevoerd.
Tijdens een gehele trilling (Frans: vibration doublé) gaat het systeem twee keer door de nulstand, één keer in de ene richting, daarna in de andere richting. In dit geval spreekt men ook van trillingsgetal. Op stemvorken uit de handel staat dikwijls het dubbele trillingsgetal aangegeven (dus het aantal „vibrations simples”). De trillingen van de lucht, die wij waarnemen als geluid, hebben frequenties, liggende tussen 20 en 20000 per seconde. De electrische trillingen in radiotoestellen hebben frequenties, liggende tussen 100 000 en 10 millioen per sec.
De frequentie van de lichttrillingen ligt in de buurt van 1015 per sec.Bij draaiende machine-onderdelen verstaan wij onder de frequentie het aantal omwentelingen, in dit geval meestal gerekend per minuut. Een ander woord hiervoor is het toerental.
In plaats van de frequentie op te geven als „per sec.” schrijft men ook wel: sec-1, in Amerika: cycles, in Duitsland: hertz (Hz).
(2, wiskunde) is een term uit de waarschijnlijkheidsrekening en de foutentheorie, die in tweeërlei betekenis voorkomt, nl. als absolute en als relatieve frequentie. Onder absolute frequentie verstaat men het aantal malen, dat, bij herhaalde waarneming van een te meten grootheid een bepaalde uitkomst wordt verkregen, of wel een uitkomst, die binnen bepaalde grenzen ligt. Zijn bijv. de uitkomsten I1, I2 .... Ij, ....
Ik ieder resp. n1; n2 ni .... nk maal verkregen, dan is de absolute frequentie van de uitkomst Ii (i-q ଽni i-pen die van de uitkomsten, gelegen in het interval ip—iq (de grenzen inbegrepen). Onder relatieve frequentie verstaat men het quotiënt van de absolute frequentie en het totale aantal waarnemingen (.z frequentiekromme).
