Italiaanse politica (Milaan 28 Juni 1808 - 5 Juli 1871), in 1824 gehuwd met den vorst Emilio di Barbianodi Belgioioso, heeft aandeel gehad in de Italiaanse eenheidsbeweging. Reeds vroeg gescheiden, gaf zij steun aan Mazzini* en vluchtte in 1830 Voor de Oostenrijkers naar Parijs, waar haar hotel de vergaderplaats was van Frankrijks meest beroemde mannen en van allerlei radicale ballingen, o.a.
Heine en vele Italianen. In 18421843 gaf zij een Essai sur la formation du dogme catholique uit, stichtte in 1845 de Gazzetta italiana (later de Ausonia geheten) en schreef daarin vele courantenartikelen voor het nationalisme. In Jan. 1848 begaf zij zich naar Napels, en bij het uitbarsten der omwenteling te Milaan in Apr. bracht zij zelfs een vrijkorps bijeen. In het begin van 1849 was zij te Rome, en toen deze stad in handen der Fransen Was gevallen en de reactie intrad, reisde zij over Athene naar Constantinopel en vandaar naar Klein-Azië. In 1856 werd haar toegestaan, naar haar vaderland terug te keren, zodat zij zich in 1859 en 1860 met volle kracht bij Cavour* kon aansluiten: in woord en geschrift ijverde zij voor de eenheid en zag haar wensen vervuld. Haar geestdrift voor het nationalisme en voor Victor Emmanuel uitte zij in haar hoofdwerk: Histoire de la maison de Savoie (1860).'Lit.: R. Barbiera, La principessa B. (Milano 1903); H. R. Whitehouse, Une princesse révolutionnaire (Lausanne 1907).
