(1) is een provincie van de republiek Italië in het landschap Venezia Euganea; deze is 3673 km2 groot en heeft ong. 225 000 inw. Vertakkingen der woeste Zuidtiroler DolomietAlpen maken deze provincie zeer bergachtig.
Zij bevat het bovenste gedeelte van het dal van de Piave met haar zijdalen. Op de bergterrassen liggen wijn- en boomgaarden, terwijl de veeteelt goede bergweiden ter beschikking heeft. Koper-, lood- en zinkmijnen worden weinig ontgonnen. De voornaamste rijkdom van de provincie bestaat in haar uitgestrekte bossen. Timmerhout is het belangrijkste handelsartikel, dat in vlotten langs de Piave en de Tagliamento, welke door het kanaal van Sapada verbonden zijn, wordt vervoerd. Vóór Wereldoorlog II was de provincie een door toeristen druk bezocht oord.(2) is de hoofdstad van de gelijknamige provincie, is schilderachtig gelegen tussen de diep ingesneden Piave en de zijrivier de Ardo, en aan de spoorweg naar Treviso. De stad telt (1942) 27 286 inw. Tot de voornaamste gebouwen behoren de Renaissance-kathedraal Santo Stefano, het palazzo dei Rettori, nu bureau van den prefect, het nieuwe stadhuis, de schouwburg en de triomfboog van 1815. De prise d’eau der waterleiding ligt op de Monte Seba (2124 m). De stad is de zetel van een bisschop, van een prefect en van het mijnbestuur.
Belluno is het oude Belunum; het behoorde oorspronkelijk tot Rhaetië, later tot Venetië, in de middeleeuwen tot het Langobardische en het Frankische rijk. In 1402 kwam het aan Venetië en in 1797 met deze republiek aan Oostenrijk. In Wereldoorlog I viel het op 10 Nov. 1917 in handen der Duitsers en Oostenrijkers.
Napoleon I verleende den Fransen maarschalk Victor de titel Hertog van Belluno.
Lit.* Buzzatti, Bibliografia bellunese (1890).
