Whymper (Eduard), een beroemd Engelsch bergbeklimmer, geboren te Londen den 27sten April 1840, ondernam zijn eersten bergtogt in 1861, namelijk naar den top van den Mont Pelvoux in Frankrijk, vóór hem door niemand betreden. Na deze onderneming zag hij zich aanstonds in de Alpenclub opgenomen en volvoerde in de daarop volgende jaren onderscheidene dergelijke togten. Vooral verwierf hij eene groote vermaardheid door eene gevaarlijke beklimming van den Matterhorn, die aan zijne reisgenooten Hudson, Hadow en Douglas, alsmede aan een gids het leven kostte. In 1867 ondernam hij eene reis naar het noordwestelijk gedeelte van Groenland, om er versteeningen te zoeken en zoo ver mogelijk in het binnenland door te dringen, — eene onderneming, door R. Murchison beschreven als het toppunt van Britsche vermetelheid.
Whymper bragt eene rijke verzameling van fossiele planten mede, welke getuigenis gaf van eene welige natuur in vroeger dagen en beschreven werd door professor Heer in de „Transactions of the Royal Society” van 1869. Voorts leverde Whymper zelf in 1871 eene beschrijving van zijne Alpenreizen onder den titel: „Scrambles amongst the AIps in the years 1860—1869”. In Mei 1872 ondernam hij uit Kopenhagen eene tweede expeditie naar Groenland, bepaaldelijk naar de Deensche Volkplantingen, doorreisde gedurende den korten zomer de Groenlandsche Alpen en vertrok in September van Godthaab weder naar Kopenhagen, ook ditmaal eene rijke verzameling van fossielen met zich voerend. In 1819 besteeg hij den Chimborazo in Amerika, en in 1880 den Cotopaxi aldaar. Hij toefde op dezen berg ter hoogte van 6500 Ned. el bij eene koude van —11° C. en bij een vreeselijken sneeuwstorm. Hij drong door tot aan den mond van den krater. Voorts bezocht hij al de nabijgelegene hooge bergtoppen, o. a. den Cotocache, het centrum der vreeselijke aardbeving van 1868, waarbij 50000 bewoners van Ecuador om het leven kwamen.
