Wagram of Deutsch-Wagram, een dorp in het aartshertogdom Oostenrijk Unter der Enns, ligt aan de Ruszbach en aan den Noorderspoorweg en telt nog geen 800 inwoners, maar is in de geschiedenis vermaard door de overwinning, aldaar den 5den en 6den Julij 1809 door Napoleon op aartshertog Karel behaald. Na den slag bij Aspern door het Italiaansche leger onder den onderkoning Eugène versterkt, maakte Napoleon toebereidselen, om aan de Oostenrijksche hoofdmagt, onder genoemden Aartshertog op den linker oever van de Donau, nogmaals een beslissenden slag te leveren, en overschreed de rivier onder een vreeselijk onweder bij het eiland Lobau. De Aartshertog, die den overtogt op eene andere plaats verwacht en den vijand alzoo geenerlei hindernis bezorgd had, besloot den aanval te verbeiden in zijne positie op het Marchfeld bij Wagram. Tegenover 180000 Franschen had Oostenrijk naauwelijks 130000 man, zelfs wanneer het korps van aartshertog Johann, uit Preszburg derwaarts geroepen, ten bekwamen tijd verscheen.
In den ochtend van 5 Julij ontwikkelde zich het Fransche leger waaijervormig van den Donau oever af, maar bereikte eerst des avonds te 6 uur, na de Oostenrijksche voorhoede te hebben teruggedrongen, de positie aan de Ruszbach. Nog dienzelfden avond te 7 uur gaf Napoleon aan zijn centrum (Oudenot, Eugène en Bernadotte) bevel, den vijand stormenderhand aan te vallen. Deze aanval werd door de Oostenrijkers met kracht afgeslagen, zoodat de Franschen groote verliezen leden en alleen de duisternis eene volkomene nederlaag verhinderde. Hierdoor aangemoedigd, waagde aartshertog Karel den volgenden morgen een aanval op de Franschen om hen van de Donau te verwijderen. Die aanval geschiedde echter niet met het beleid, onmisbaar voor een goeden uitslag. De linker vleugel onder prins Rosenburg kwam eer in het vuur dan het centrum onder Bellegarde en de regter vleugel. Deze, aangevoerd door Klenau verdreef de Franschen tot Enzersdorf en bezette Aspern en Eszling. Napoleon echter liet zich daardoor niet afbrengen van zijn plan en bleef ook nog volharden, toen de eerste aanval van Massena mislukte, — hij wilde namelijk de zegepraal verwerven door het verbreken van de gebrekkig verbondene vijandelijke linie.
Op den middag deed hij den aanval van Massena herhalen en ondersteunde dien met 150 vuurmonden. De Oostenrijkers hielden evenwel stand, schoon met groote moeite. Daar echter hun linker vleugel door de overmagt van Davoust teruggeworpen was en door het bezetten van Markgraf en Neusiedel in den rug bedreigd werd, gaf de Aartshertog des namiddags bevel om naar Moravië terug te trekken, hetwelk door den linker vleugel in volkomene orde werd uitgevoerd. Eerst toen de Oostenrijkers het slagveld reeds verlaten hadden, verscheen aartshertog Johann des namiddags te 5 uur van Preszburg te Siebenbrunn, daar hij de orders te laat ontvangen had. Eene vroegere komst zou voorzeker den linker vleugel gered hebben.
Het verlies der Oostenrijkers bedroeg 24000 man aan dooden en gewonden, en onder deze waren 753 officieren. Toch hadden zij 7000 gevangenen, 12 adelaars en vaandels en 11 kanonnen veroverd. Het verlies der Franschen was vermoedelijk veel kleiner, terwijl zij 7600 gevangenen, 9 kanonnen en één vaandel hadden bemagtigd. In weerwil van het moedig gedrag der Oostenrijkers was de slag voor hen verloren en de overwinning van Napoleon zoo belangrijk, dat keizer Frans reeds den 12den Julij den wapenstilstand te Znaïm sloot, eerlang gevolgd door de vredesonderhandelingen te Weenen.
