Onder dezen naam vermelden wij:
Alfred Wilhelm Volkmann, een verdienstelijk physioloog, geboren te Leipzig den 1sten Julij 1801. Hij studeerde aldaar en vervolgens te Londen en te Parijs in de natuur- en geneeskunde, vestigde zich in 1828 als privaatdocent aan de universiteit te Leipzig, werd er in 1834 buitengewoon hoogleeraar en zag zich in 1837 benoemd tot gewoon hoogleeraar in de physiologie te Dorpat. Van hier vertrok hij in 1843 als hoogleeraar in de anatomie en physiologie naar Halle. Merkwaardig zijn vooral zijne onderzoekingen omtrent den omloop van het bloed, over het zenuwstelsel, over het zintuig des gezigts en over de prikkelbaarheid der spieren.
Van zijne geschriften vermelden wij: „Anatomia animalium tabulis illustrata (1831-1833, 2 dln)”, — „Neue Beiträge zur Physiologie des Gesichtssinns (1836)”, — „Die Lehre von den leiblichen Leben des Menschen (1837)”, — „Die Selbständigkeit des sympathischen Nervensystems (1842, met Bidder)”,— „Hämodynamik (1850)”, — en „Physiologische Untersuchungen im Gebiete der Optik (1863-1864, 2 stukken)”. Hij overleed den 21sten April 1877.
Zijn zoon Richard, geboren den 17den Augustus 1830, is directeur der heelkundige kliniek en buitengewoon hoogleeraar in de geneeskunde te Halle. Hij schreef o.a.: „Beiträge zur Chirurgie (1875, met 16 platen)” en onder den pseudoniem Richard Leander: „Träumereien an französischen Kaminen (1871; 7de druk, 1876)”, — „Aus der Burschenzeit (1876)”, — en „Gedichte (1877)”, alsmede sedert 1870: „Sammlung klinischer Vorträge”.
Robert Volkmann, een zeer verdienstelijk componist, geboren te Lommatzsch in Saksen den 6den April 1815. Hij genoot onderrigt van zijn vader in het klavier- en orgelspel en legde zich vervolgens toe op de behandeling van de viool en violoncel. Daarna bezocht hij de kweekschool voor onderwijzers te Zwickau en vertrok in 1836 naar Leipzig, waar hij onder de leiding van Becher zich wijdde aan de muziek. Nadat hij sedert 1839 als muziekonderwijzer te Praag was werkzaam geweest, begaf hij zich in 1842 naar Pesth, waar hij, met uitzondering van zijn vertoef te Weenen (1854-1858) nog altijd zijn verblijf houdt en als componist grooten roem behaalt.
Wilhelm Fridolin von Volkmann, een verdienstelijk psycholoog, geboren te Praag in 1821. Hij studeerde aldaar in de regten en in de wijsbegeerte, volgde de realistische rigting van Herbart, vestigde zich in 1846 als privaatdocent in de aesthetica en vervolgens in de wijsbegeerte aan de universiteit van zijne geboorteplaats, werd er in 1856 buitengewoon en in 1861 gewoon hoogleeraar, en overleed den 13den Januarij 1877. Hij schreef: „Elemente der Psychologie (1850)”, — „Grundrisz der Psychologie vom Standpunkt des philosophischen Realismus (1856; 2de druk, 1874, 2 dln)”, — „Grundzüge der Aristotelischen Psychologie (1858)”, — en „Die Lehre des Sokrates (1861)”.
