Vandamme (Dominique Joseph), graaf van Huneburg, een Fransch generaal uit den tijd van het eerste Fransche Keizerrijk en geboren te Cassel (Nord) den 5den November 1771, diende eerst als gewoon soldaat in de koloniën, keerde bij het uitbarsten der Omwenteling terug naar Frankrijk en onderscheidde zich als aanvoerder van een door hem opgericht korps vrijwilligers, chasseurs du Mont-Cassel geheeten. Reeds in 1793 was hij brigade-generaal, voerde in 1796 bij het Rijnleger het bevel over eene kolonne der divisieDuhesme en verkreeg in Februarij 1799 als divisie-generaal het kommandement over den linker vleugel aan de Donau. In 1800—1801 vocht hij aan de Boven-Rijn en zag zich door den Eersten Consul belast met het kommando over de 16de militaire divisie. In 1805 streed hij met roem bij Austerlitz, bemagtigde in 1806 en 1807 Silézië en voerde in 1809 bevel over de Würtembergsche divisie.
In de volgende jaren was hij werkzaam als inspecteur der kavallerie, in 1813 als kommandant in Westfalen en vervolgens in Saksen, maar bezoedelde vroeger en later zijn naam door geweldige afpersing en door verwaarloozing der krijgstucht. Na den slag bij Dresden zond Napoleon hem met een korps van 30000 man naar Bohemen, om voor het Groote leger den weg te openen voor den terugtogt; Vandamme stuitte echter op de stellingen der Russen bij Kulm (29 Augustus), werd daags daarna omsingeld en moest zich met 10000 man en 81 kanonnen overgeven, waarop keizer Alexander hem naar de grenzen van Siberië deed vervoeren. Na de eerste Restauratie ontving hij verlof om naar Frankrijk terug te keeren. Gedurende de Honderd Dagen verhief Napoleon hem tot pair en belastte hem met het kommando over het 3de armeekorps, hetwelk tot de afdeeling van Grouchy behoorde en den 18den Junij 1815 bij Wavre in het vuur kwam. Na de tweede Restauratie werd hij verbannen en vertrok naar Noord-Amerika, maar kocht in 1818 bezittingen bij Gent, en keerde in 1824 naar zijne geboortestad terug, waar hij den 15den Mei 1830 overleed.
