Valentijn (François), een verdienstelijk Nederlandsch schrijver, geboren te Dordrecht den 17den April 1656, studeerde te Utrecht en te Leiden in de godgeleerdheid, legde zich tevens met ijver toe op de Oostersche talen, werd in 1685 proponent, vertrok als predikant naar Batavia en werd den 7den Maart 1686 door den gouverneur-generaal naar Amboina gezonden. Hier oefende hij zich in het Portugeesch en Maleisch, zoodat hij eerlang in laatstgemelde taal het Evangelie kon verkondigen en den Bijbel vertalen. In 1695 keerde hij naar het Vaderland terug, vestigde zich te Dordrecht en bleef er tot 1705. Nu vertrok hij met zijn gezin weder naar Indië en wel naar Amboina, waar hij den Bijbel, te voren door hem in het laag Maleisch vertolkt, nu ook in het hoog Maleisch overzette.
In 1713 verliet hij Java en koos in het volgende jaar Dordrecht weder tot woonplaats en hield later zijn verblijf in ’s Gravenhage, waar hij den 6den Augustus 1727 overleed. Zijn hoofdwerk is : „Oudt en Nieuw Oostindiën of Nederlands mogendheid in die gewesten (1726, 5 dln met 1050 afbeeldingen)”, een hoogst merkwaardig boek, waarvan mr. S. Keyzer in 1855 eene nieuwe uitgave heeft bezorgd. Voorts schreef hij: „De Psalmen in ’t Maleisch enz.”, — „De Maleische Catechismus”, — „De Bijbel met de Apocryphe boeken enz. in het hoog Maleisch”, — „Groot Maleisch woordenboek”, — „Djavaensch dictionarium”, — „Eene beschrijving van de godsdienst der Mohammedanen”, enz.
