Onder dezen naam vermelden wij:
Thimotheus, een Grieksch lierdichter, overleden in 257 vóór Chr. De fragmenten zijner dithyramben vindt men in de „Poetae lyrici graeci” van Bergh.
Thimotheus, een Atheensch veldheer en de zoon van Conon, met wien hij in 393 naar Athene terugkeerde. Hij onderscheidde zich in den oorlog tegen Sparta, waarin hij Corcyra veroverde en in 375 bij Leucas de Spartaansche vloot vernietigde. In 367 bemagtigde hij Samos, Sestos en andere steden, voerde met Iphícrates bevel in den Bondgenooten-oorlog en werd, toen hij met deze wegens een storm den slag vermeden had, in 355 van omkooperij en verraad beschuldigd. Nadat men hem tot eene boete van 100 Talenten veroordeeld had, begaf hij zich in vrijwillige ballingschap naar Chalcis, waar hij overleed. Men vindt zijne levensbeschrijving bij Nepos.
Timotheus, een medgezel en mede-arbeider van Paulus. Hij werd geboren in Lycaonië, door zijne moeder, eene Christin uit de Israëlieten, in vrome gevoelens opgevoed en door Paulus tot het Christendom bekeerd, waarna hij met Paulus of op last van dezen door Macedonië en Griekenland reisde. Later kwam hij te Ephese en vervolgens te Rome, toen Paulus aldaar in gevangenschap verkeerde. Volgens de overlevering was hij de eerste bisschop te Ephese en leed aldaar ten tijde van keizer Domitianus den marteldood. In den Bijbel vindt men twee brieven van Paulus, aan hem gerigt, maar van zeer twijfelachtige echtheid.
