Tasman (Abel), een moedig Nederlandsch zeeman, werd waarschijnlijk geboren te Lutjegast in Groningen en volgens anderen te Hoorn in het begin der 17de eeuw en voer ter zee op een schip der West-Indische Compagnie. In 1639 volbragt hij een ontdekkingstogt ten oosten van Japan, en in 1642 benoemde van Diemen, gouverneur-generaal van Nederlandsch-Indië, hem tot bevelhebber van eene expeditie naar Australië met het jagt „Heemskerk” en de vlieboot „De Zeehaan” Op dien togt ontdekte hij het land, waaraan hij den naam gaf van den Gouverneur-generaal. Voorts ontdekte hij Statenland, NieuwZeeland en eenige andere eilanden, waarna hij naar Batavia terugkeerde. In 1644 ondernam hij een tweeden togt derwaarts, maar van dezen zijn geenerlei berigten tot ons gekomen.
Na 1644 vestigde hij zich te Batavia en overleed aldaar in October 1659. Een schiereiland op de oostkust van Van-Diemensland, alsmede een eiland nabij Kaap Pilaar (op dat schiereiland) zijn naar hem genoemd. Abel Tasman is alzoo de ontdekker van het vijfde werelddeel, hetwelk aanvankelijk met den naam van Nieuw-Holland werd bestempeld.
