Tantalus, een Grieksch koning, uit het mythische tijdperk, beheerscher van Sipylus in Phrygië, was de zoon van Zeus (Júpiter) en Pluto, de vader van Pelops en Niobé, de grootvader van Atreus en Thyestes en mogt als gunsteling van Zeus deelnemen aan de gastmalen der Goden. In zijn overmoed noodigde hij wederkeerig de Goden ten zijnent, en om hunne alwetendheid op de proef te stellen, zette hij hun het vleesch voor van zijn zoon Pelops. Tot straf voor deze gruweldaad wierpen de Goden hem in de Onderwereld , waar hij voortdurend is blootgesteld aan pijnigenden honger en dorst.
Hij werd er geplaatst bij eene bron, waar vruchtboomen prijken met rijkbeladene takken, maar zoodra hij naar deze of naar het water zijne hand uitstrekt, wijken zij achterwaarts. Volgens anderen had hij misdreven door de geheime raadsbesluiten van Zeus aan den dag te brengen of door nectar en ambrozijn van de tafel der Goden te stelen.
