Speckbacher, een der aanvoerders van den opstand in Tyrol in 1809, werd geboren den 13den Julij 1767 op eene hoeve tusschen Innsbruck en Hall en hield zich vooral bezig met de jagt en den landbouw. Als een der vrienden van Andreas Hofer overrompelde hij op den 12den April 1809, den dag, waarop de bevolking opstond, het Beijersche garnizoen in Hall, nam met den waard uit de Kroon aldaar, Joseph Straub, de van Innsbruck komende Beijersche kavallerie gevangen, streed dapper in de gevechten van 25 en 29 Mei, waardoor Tyrol zijne vrijheid verkreeg, bij de blokkade van Kufstein en de ontmoetingen van 4, 6 en 7 Augustus, met een tienjarig zoontje aan zijne zijde, en in den slag aan de Isel op den 13den Mei, waarna hij voor den maarschalk Lefebvre Tyrol moest ontruimen. Nadat ook de bergstreek van Salzburg was opgestaan, verwierf Speckbacher in September bij Lofer en Luftenstein aanmerkelijke voordeelen, maar werd den 16den October bij Melleck geslagen, waarbij zijn zoon in gevangenschap geraakte. Speckbacher vlugtte toen van den eenen Alp naar den anderen, verborg zich eenigen tijd in eene grot onder sneeuw en ijs, en bleef daarna zeven weken in een stal opgesloten, waarna het hem eindelijk den 10den Mei gelukte, het gebergte te overschrijden en Weenen te bereiken.
Hier ontving hij het pensioen van kolonel en den last, de Tyroler volkplanting in het banaat Temesvar te besturen. Na het uitbarsten van den oorlog in 1813 begaf hij zich weder naar Tyrol, bewees er uitmuntende diensten en zag zich bevorderd tot majoor. Hij overleed te Hall in 1820.
