Solfeggio is in de muziek de naam van eene zangstudie, waarin de gewone tekst vervangen wordt door een telkens te herhalen klank, bijv. door ha-a-a-a.
Zulk eene studie dient om aan eerstbeginnenden vastheid te geven op de intervallen en eene zuivere intonatie. Het accompagnement is steeds zeer eenvoudig. Uitstekende solfeggio’s zijn geleverd door Porpora, Mazzoni, Crescentini en Concerne, — voorts door Engel, Marchesi, Tottmann, Widmann, Wicek, Wüllner enz.
Oudtijds bediende men zich bij zulke zang-studiën van de Aretinische hexachorde en men gaf daaraan den naam van solmisatie. Deze is echter in de tweede helft der 17de eeuw bij de invoering der heptachorde verdwenen.
