De Semiótiek, semeiotiek of de leer der teekens verklaart de verschijnselen van het menschelijk ligchaam. Elk verschijnsel is een teeken, eene aanwijzing, wanneer men let op zijne oorzaken. Naar gelang de verschijnselen betrekking hebben op den gezonden of den zieken toestand, spreekt men van eene physiologische en pathologische semiótiek.
De teekens hebben eene anamnestische, diagnostische of prognostische waarde, naar gelang de toestanden en vormen, waarop zij betrekking hebben, reeds voorbij zijn, nog voortbestaan of tot de toekomst behooren. Het middel, waardoor men tot die teekens komt, is een naauwkeurig onderzoek door middel van auscultatie en percussie, palpatie, exploratie, aanwending van oor-, oog-, mond-, keel-, anaal- en vaginaalspiegels, alsmede van het microscopisch en chemisch onderzoek der secreta en excreta.
