Seidl (Johann Gabriël), een Oostenrijksch dichter, geboren te Weenen den 2den Junij 1804, werd in 1829 professor aan het gymnasium de Cilli, in 1840 custos van het kabinet van munten en oudheden te Weenen, in 1856 directeur der Keizerlijke schatkamer en in 1867 regéringsraad. In 1871 ontving hij pensioen, en overleed te Weenen den 18den Julij 1875. Sedert 1847 was hij lid der Académie van Wetenschappen te Weenen.
Hij schreef: „Dichtungen (1826—1829, 3 dln; 2de druk 1836)”, — „Lieder der Nacht (2de druk 1851)”, — „Flinserln, östreicharischi G’setz’ln, G’sang’ln und G’schicht’ln (1828—1837,4 stukken)”, — „Bifolien (1836; 5de druk 1855)”, — „Liedertafel (1840)”, — „Gedichte in niederösterreichischer Mundart (1844)”, — en „Natur und Herz (1853; 3de druk 1859)”. Als verhaler leverde hij: „Erzählungen (1828, 3 dln)", — „Georginen (1836)”, — „Novelletten (1838)”, — „Episoden aus den Roman des Lebens (1839)”, — „Wanderungen durch Tirol und Steiermark (1840)”, — „Laub und Nadeln (1842, 2 dln; 2de druk 1871)”, — en „Pentameron (1843)”. Zijne „Gesammelten Schriften” zijn in 1876 in 6 deelen in het licht verschenen.
