Scopas, een beroemd Grieksch beeldhouwer, geboren te Paros omstreeks het jaar 400 vóór Chr. stond met Praxíteles in de jaren 390 tot 350 vóór Chr. aan het hoofd eener school, die in hare kunstgewrochten inzonderheid het bevallige en liefelijke huldigde. Hij ontleende zijne onderwerpen bij voorkeur aan de mythen van Díonysus (Bacchus) en Aphródite (Venus). Eerst trad hij op als hersteller van den in 394 door de vlammen vernielden tempel van Athene Alea te Tegea, en vertrok in 377 naar Athene, waar de Apollo Palatinus en de „razende Bacchante” tot zijne vermaardste voortbrengselen behoorden. Zijne verdere lotgevallen zijn onbekend.
Behalve andere groepen is waarschijnlijk de bekende groep van Niobé van zijne hand. Ook de Venus van Milo (Melos) is volgens het gevoelen van kunstenaars afkomstig uit zijne school. Eindelijk weet men, dat hij onderscheidene andere standbeelden van Venus vervaardigd heeft.
