Schafhäutl (Karl Franz Emil), een verdienstelijk natuurkundige, geboren den 19den Februarij 1803 te Ingolstadt, studeerde in de geneeskunde en legde zich tevens toe op de mineralogische scheikunde, alsmede op de vervaardiging van natuurkundige instrumenten. Reeds als student gaf hij eenige merkwaardige verhandelingen in het licht en vertrok in 1833 naar Sheffield, om er de staalfabrieken in oogenschouw te nemen. Hier werd hij medewerker aan wetenschappelijke tijdschriften, en het Koninklijk Instituut van civiel-ingenieurs bekroonde o. a. zijne verhandeling over het springen van stoomketels.
Hij deed voorts reizen door Frankrijk en Spanje, en vestigde zich vervolgens te München, waar hij tot hoogleeraar in de geognosie enz. en in 1849 tot opperbibliothecaris der universiteit benoemd werd. Voorts maakte hij zich verdienstelijk door het in orde brengen van het geognostisch kabinet van de Koninklijke Académie aldaar, door de uitvinding van een areometer, van een photometer enz. Van zijne geschriften noemen wij nog: „Geognostische Untersuchungen des südlichen Alpengebirges (1849)”, — „Bericht über die Musikinstrumente (1854)”, — en „Der echte Gregorianische Choral in seiner Entwickeling (1869)”.
