Savigny. Onder dezen naam vermelden wij:
Marie Jules César Lelorgne de Savigny, een Fransch natuurkundige, geboren te Provin, in 1778. Hij vertrok met Napoleon naar Egypte, werd lid van het Egyptisch Instituut en leverde daarna, in verband met zijne verzamelingens aan de Roode en Middellandsche Zee bijeengebragt, de beide deelen met beroemde verhandelingen over de ongewervelde dieren. Eerlang echter werd hij blind, en overleed te Parijs den 5den October 1851. Vooral heeft hij de stelselmatige verdeeling der insecten en wormen bevorderd, en van zijne geschriften vermelden wij: „Mémoires sur les oiseaux d’Egypte”, — en „Mémoires sur les animaux sans vertébres (1816)”.
Friedrich Karl Savigny, een uitstekend beoefenaar van het Romeinsch regt. Hij werd geboren te Frankfort aan de Main den 21sten Februarij 1779, vestigde zich na voleindiging zijner regtsgeleerde studiën als privaatdocent te Marburg en werd er in 1803 buitengewoon hoogleeraar. Nadat hij door zijn voortreffelijk werk: „Das Recht des Besitzes (1803 ; 7de druk 1865)” grooten roem verworven en onderscheidene wetenschappelijke reizen in Duitschland en Frankrijk volbragt had, werd hij in 1808 professor te Landshut en in 1810 te Berlijn, — voorts in 1811 lid der Académie van Wetenschappen, in 1816 geheim justitieraad, in 1817 lid van den Staatsraad, in 1819 lid van het Hof van Revisie in de Rijnprovincie, in 1826 lid der commissie van wetsherziening, en in 1842 minister van wetsherziening, welke betrekking hij door de volksbeweging van 1848 verloor. Hij overleed te Berlijn den 25sten October 1861. Hij behoorde tot de leiders der Historische School. Zijne denkbeelden over de grondslagen van het regt ontwikkelde hij in het vermaarde geschrift: „Vom Beruf unserer Zeit fur Gezetzgebung und Rechtswissenschaft (1814; 3de druk (1840).” Zijne beide voornaamste werken zijn: „Geschichte des römischen Rechts im Mittelalter (1815—1831, 6 dln; 2de druk 1834—1851, 7 dln)", — en „System des heutigen römischen Rechts (1850—1849, 8 dln)”, vervolgd in zijn „Obligationenrecht (1851—1853, 2 dln)”.
Sedert 1815 gaf hij met Eichhorn en anderen het „Zeitschrift für geschichtliche Rechtswissenschaft (15 dln)” in het licht. Zijne „Vermischte Schriften verschenen in 1850 in 5 deelen.
Karl Friedrich von Savigny, een Duitsch staatsman en een zoon van den voorgaande. Hij werd geboren te Berlijn den 19den September 1814 en door zijne R. Katholieke moeder, eene zuster van den dichter Brentano, naar de gestrenge beginselen harer Kerk opgevoed, bezocht gedurende een half jaar het Collegio Romano te Rome, voorts even zoo lang het Collegio San Sebasteano te Napels, studeerde in 1831—1836 te Parijs, Berlijn en München in de regten, trad in 1836 in staatsdienst en bepaalde zich in 1838 bij de diplomatie. Eerst werd hij geplaatst bij de ambassade te Parijs, toen te Londen, en was in 1840—1842 secretaris van legatie te Dresden, toen te Lissabon, en werd in 1844 gezant te Cassel. In 1845 ging hij als buitengewoon gezant weder naar Portugal en bezocht op de terugreis Marokko en Madrid. Daarna was hij tot 1849 raad van legatie te ’s Gravenhage. In het kabinet Brandenburg-Manteuffel werd hij voordragend raadsheer in het departement van Buitenlandsche Zaken, vergezelde de Pruissische troepen naar Saksen en Baden, en werd in het najaar van 1849 buitengewoon gezant te Karlsruhe, en tevens diplomatisch raadsheer van den Prins van Pruissen, die tot militair gouverneur van de Rijnprovincie was benoemd.
In 1859 ging hij als gezant naar Dresden, in 1863 naar Brussel, en trad den 14den April 1864 op als vertegenwoordiger van Pruissen bij den Bondsdag. Hier verklaarde hij met protest tegen het Bondsbesluit van 14 Junij 1866, dat Pruissen het deelgenootschap aan den Bond plegtig opzeide, en bestuurde met von Bismarck de vredesonderhandelingen met de Duitsche Staten. Als gevolmagtigde bij de beraadslagingen over het ontwerp van grondwet voor den Noord-Duitschen Bond, erlangde Savigny grooten invloed, vooral daar von Bismarck gedurig door ongesteldheid verhinderd werd, er aan deel te nemen. Men verwachtte dan ook, dat hij tot Bondkanselier zou worden genoemd, doch daar dit achterbleef, verliet hij in 1867 de staatsdienst, werd lid van den Rijksdag en van het Pruissische Huis van Afgevaardigden en voegde zich als R. Katholiek en uit naijver tegen von Bismarck bij de Centrumpartij. Schoon hij niet als redenaar optrad, werkte hij des te ijveriger in het verborgen en bragt in 1874 bij de verkiezingen te Frankfort aan de Main het monsterverbond van de Ultramontanen met de Sociaaldemocraten tot stand. hij overleed te Frankfort den llden Februarij 1875.
