Sanson (Louis Joseph), een verdienstelijk Fransch geneeskundige, geboren te Parijs den 24sten Januarij 1790, was een uitstekend leerling van Dupuytren en werd reeds in 1805 onder-assistent in de hospitalen en in het Hôtel-Dieu, in 1807 opper-assistent, en zag zich in 1813 geplaatst bij het lazaret der oude garde. In den slag bij Bautzen werd hij door rheumatismus aangetast, en hij bleef hieraan steeds lijden, vooral wegens de vermoeijenissen en ellenden, die hij in den slag bij Waterloo verduurde. Na de capitulatie van Parijs vergezelde hij het overschot van het leger naar Fontainebleau, keerde na den val van Napoleon tot de burgerlijke practijk te Parijs terug en heropende zijne ontleedkundige lessen.
In 1817 werd hij doctor in de heelkunde, in 1830 hoogleeraar en in 1836 lid van Koninklijke Medische Académie. Hij overleed den lsten Augustus 1841. Van den grooten „Dictionnaire des sciences medicales et chirurgicales” leverde hij welligt het derde gedeelte.
