Sandifort (Eduard), een verdienstelijk Nederlandsch geneeskundige, geboren te Dordrecht den 14den November 1742, zag zich in 1771 benoemd tot buitengewoon hoogleeraar in de ontleed- en heelkunde te Leiden en aanvaardde die betrekking met eene oratie: „De optimo anatomico”. Nadat hij het volgende jaar bevorderd was tot gewoon hoogleeraar, werd hij in 1778 ook aangesteld tot professor in de geneeskunde. Tot tweemaal toe was hij rector magnificus, en overleed den 13den Februarij 1814.
Van zijne talrijke, thans verouderde werken noemen wij: „Observationes anatomicae pathalogicae (1878; 4 dln)”, — „Exercitationes anatomico-academicae (1783— 1785, 2 dln)”, — „Opuscula anatomica selectiora (1788)”, — en „Museum anatomicum academiae Lugduno-Batavae (1789—1793, 2 dln)”, een prachtwerk met 136 koperen platen. — Ook zijn zoon, Gerard Sandifort, geboren te Leiden den 31sten Januari] 1779, werd aldaar gewoon hoogleeraar In de ontleedkunde, en wél in 1810. Hij schreef eenige geleerde verhandelingen, en leverde een derde en vierde deel tot het „Museum anatomicum” van zijn vader, alsmede: „Tabulae craniorum diversarum nationum (1838—1840, 2 dln)”. Hij overleed den llden Mei 1848.
