Rhamnus L. (wegedoorn) is de naam van een plantengeslacht uit de familie der Rhamneën. Het omvat heesters met veelal in dorens eindigende takken, somtijds schier tegenoverstaande, gave, ook wel eens overblijvende bladeren, kleine, opgehoopt hoekstandige, meestal geelachtig groene bloemen en eene vaak verdroogende steenvrucht met 2 tot 4 kernen. R. alaternus L.. (altijdgroene wegedoorn) heeft geene dorens en groeit ter hoogte van 6 Ned. el in het zuiden van Europa met eironde, lederachtige, onbehaarde, altijdgroene bladeren en zeer eenvoudige, meestal witte bloemen, die tot korte trossen zijn vereenigd; deze soort wordt in Engeland en Frankrijk tot het vormen van hagen gekweekt.
Sommige soorten, zooals R. rupestris Scop. in Illyrië, Istrië en Europeesch Turkije, R. pumila L. in Midden- en Zuid-Europa en R. alpina L. behooren te huis in de bergstreek. In ons Vaderland groepen: R. cathartica L. (zaagbladige wegedoorn of duinbessen), aan de jonge takken met bijna overstaande, gekartelde bladeren, met eindelingsche en okseldorens, 4tallige, 2-huizige bloemen en zwart-groene bessen, die een purgeermiddel en sapgroen voor schilders opleveren, — en R. Frangula L. (gemeene wegedoorn of vuilboom), zonder dorens, met afwisselende, gaafrandige bladeren. 5-tallige, tweeslachtige bloemen, een onverdeelden stijl met een knopvormigen stempel, en eerst roode, daarna zwarte vruchten, die met de schors en bladeren eene gele verwstof bevatten, terwijl de kool van het hout bijzonder geschikt is voor de vervaardiging van buskruid. Eindelijk heeft men in het zuiden van Europa en in den Levant: R. infectoria L., een lagen, sterk vertakten heester met gaffelvormige dorens en bessen, die eene gele verwstof opleveren, — en R. saxatilis L.., op de Alpen en in Hongarije te vinden en desgelijks van verwstofgevende bessen voorzien.
