Ramming (Wilhelm), vrijheer von Riedkirchen, een Oostenrijksch generaal, geboren in 1815 te Nemosjitz in Bohemen, bezocht de militaire school te Wiener-Neustadt en trad in 1835 als luitenant in dienst bij den generalen staf. In 1849 behoorde hij als luitenant-kolonel tot den generalen staf van Haynau en nam deel aan de veldtogten in Italië en Hongarije. Zijn werk: „Der Feldzug in Ungarn und Siebenbürgen im Januar 1849 (1850)” is zeer belangrijk.
In 1857 verkreeg hij eene brigade bij het 3de armeekorps, waarmede hij in 1859 den rampspoedigen slag bij Magenta bijwoonde. Na het sluiten van den Vrede van Villafranca ontving hij den rang van luitenant-veldmaarschalk, en in den oorlog tegen Pruissen (1866) voerde hij bevel over het 6de Hongaarsche armeekorps. Na dien tijd vertoefde hij als veldtuigmeester, als lid van het Huis der Heeren enz. te Weenen, en overleed te Karlsbad den 1sten Julij 1876.
