Quintilianus (Marcus Fabius) of Quinctilianus, een Romeinsch redenaar, geboren tusschen 30 en 40 na Chr. te Calagurris (thans Calahorra) in Spanje, ontving zijne opleiding te Rome, keerde wel is waar in 61 met Galba naar zijn Vaderland terug, maar vestigde zich in 68 voor goed te Rome en verwierf aldaar gedurende een 20-tal jaren als pleitredenaar en als leeraar in de welsprekendheid grooten roem. Tot zijne leerlingen behoorden ook de jongere Plinius en Domitilla, de zuster van keizer Domitianus. Deze laatste bekleedde hem met de waardigheid van consul.
Quintilianus overleed vóór 118. Zijn hoofdwerk is getiteld: „Institutiones oratoriae” en bevat eene handleiding tot de studie der welsprekendheid in 12 boeken, van welke de eerste 10 eene veelal juiste critiek leveren van de voortbrengselen der Grieksche en Latijnsche letterkunde. De aan hem toegekende „Declamationes” zijn onecht. Zijn stijl onderscheidt zich door zuiverheid en bondigheid. De meest bekende uitgave van zijn werk is die van Spalding, Zumpt en Buttmann (1798-1829, 5dln, met een „Lexicon Quintilianeum” van Bonnell (1834) als 6de deel). Voorts vermelden wij de uitgave van Bonnell (1872-1874, 2 dln), en de critische uitgave van Halm (1868-1869, 2 dln).
