Polyglot (veeltongig of veeltalig) noemt men een woordenboek, hetwelk onderscheidene talen omvat, alsmede een werk, waarvan de oorspronkelijke tekst in onderscheidene talen is overgezet, bijvoorbeeld den polyglot-bijbel. De meest bekende polyglotbijbel is de Complutensische, alzoo genoemd naar Complutum of Alcala de Henares in Spanje, waar hij gedrukt werd; deze bijbel omvat den Hebreeuwschen tekst van het Oude Testament, de Vulgaat, de Septuagint, eene nieuwe woordelijke Latijnsche vertaling en het Targum van Onkelos met eene Latijnsche overzetting, en werd op last van cardinaal Ximenes door een aantal geleerden van 1514—1517 in 6 deelen in het licht gezonden. Voorts heeft men den polyglot van Antwerpen (1569—1572, 6 dln), onder de leiding van den Spaanschen geleerde Benedictus Arius Montanus uitgegeven Hij bevat den Hebreeuwschen tekst van het Oude Testament, de Vulgaat, de Septuagint, eene letterlijke Latijnsche vertaling en onderscheidene Chaldeeuwsche Targumim met eene Latijnsche overzetting, — wijders van het Nieuwe Testament den Griekschen tekst, de Vulgaat, de Syrische vertaling met Syrische en Hebreeuwsche letters en eene Latijnsche vertaling.
Dan heeft men den Polyglot van Parijs (1629—1645, 10 dln), bewerkt door den Parlements-advocaat Guy Michel le Jay; hij omvat hetzelfde als de voorgaande, alsmede van het Oude Testament nog eene Syrische en eene Arabische overzetting met eene woordelijke vertaling in het Latijn, den Samaritaanschen Pentateuch met eene Latijnsche vertaling, en van het Nieuwe Testament eene Arabisehe en eene woordelijke Latijnsche vertaling. De uitgave van den Londenschen polyglot (1657, 6 dln) werd bezorgd door Brian Walton en is gelijk aan dien van Parijs, maar vermeerderd met Aethiopische vertalingen en met eene Perzische overzetting van den Pentateuch. Een polyglotbijbel voor handgebruik (Hebreeuwsch, Grieksch, Latijn en Duitsch) werd uitgegeven door Stier en Theile (4de druk, 1875).
