Passaglia (Carlo), een verdienstelijk Italiaansch godgeleerde, geboren in 1814 te Piéve a San Paolo in het hertogdom Lucca, trad reeds in 1827 in de Orde der Jezuïeten en werd in 1844 hoogleeraar aan het Collegium Romanum. In 1848 moest hij Rome verlaten, maar hij keerde met den Paus derwaarts terug. Nadat hij over de Onbevlekte Ontvangenis niet alleen een uitgebreid werk (1853, 3 dln) geschreven, maar ook aan de afkondiging van dat leerstuk met grooten ijver deelgenomen had, — nadat hij zich voorts in het algemeen een ijverig voorstander had betoond van de kerkleer en van den Paus, baarde zijn vlugschrift, waarin hij de wereldlijke magt voorstelde als gevaarlijk voor de Kerk, des te meer opzien.
Daar men hem te Rome met gevangenis bedreigde, nam hij de wijk naar Turijn, waar hij sedert 1861 werkzaam is als professor in de zedekunde. Hij werd voorts lid van het Italiaansche Parlement en streed in den „Mediatore”, door hem van 1862 tot 1866 geredigeerd, tegen het wereldlijk gezag van den Heiligen Stoel. Van zijne geschriften vermelden wij: „Per la causa Italiana ai vescovi cattolici (1859)” — „Obbligo del vescovo Romano e pontifice massimo di risiedere in Roma quantunque metropoli del Regno italico (1S61)”, — „Della scomunica (1861)”, — „La questione dell’ indipendenza ed unita d’Italia dinanzi al clero (1861)”, — „La causa del cardinale d’Andrea (1867)”, — en eene wederlegging van „La vie de Jesus” van Renan (1864, 2 dln).
