Palafox y Melzi, hertog van Saragossa, in 1780 geboren en de telg van een aanzienlijk geslacht uit Aragon, werd brigade-generaal bij de Spaansche garde en vergezelde Ferdinand VII in 1808 naar Bayonne. Toen de Bourbons hier gedwongen werden om afstand te doen van den troon, keerde Palafox naar Spanje terug en werd na het uitbarsten van den oorlog tegen Frankrijk kapitein-generaal van Aragon. Nadat hij hier den inval der Franschen onder maarschalk Lefèbre vruchteloos had zoeken te verhinderen, verdedigde hij Saragossa van 27 Julij tot 14 Augustus 1808 tegen den vijand, werd er den 20sten December opnieuw belegerd, en moest zich den 21sten Februarij 1809 overgeven. Palafox werd in ziekelijken toestand naar Frankrijk gebragt, waar hij tot aan het sluiten van het verdrag van Valençay (11 December 1813) krijgsgevangen bleef.
Bij het ontbinden der Cortes den 4den Mei 1814 verklaarde hij zich een voorstander van het onbeperkte Koningsgezag en werd weder kapitein-generaal van Aragon. Bij de omwenteling van 1820 verloor hij al zijne waardigheden, bleef tot 1823 ambteloos en toefde daarna als generaal te Madrid. Na den dood van Ferdinand schaarde hij zich aan de zijde van de jonge Koningin en van het Estatuto real, werd in 1836 hertog van Saragossa, in 1837 lid van de Kamer der Grandes en kapitein-generaal der garde, en overleed den 16den Februarij 1847.
