Ordonnances noemde men in Frankrijk vóór de Omwenteling van 1789 alle Koninklijke of regéringsbesluiten.
Men maakte onderscheid tusschen ordonnances in ruimeren en in meer bepaalden zin, die betrekking hadden op onderwerpen van publiek regt, — edicten, die betrekking hadden op financiéle aangelegenheden, — en declaratiën, open brieven (lettres patentes) en reglementen, welke dienden tot toelichting, bekrachtiging en toepassing der wetten. De ordonnances in meer bepaalden zin werden, evenals de edicten en declaratiën, door den Koning onderteekend, door een staatssecretaris gecontrasigneerd, met het grootzegel bekrachtigd en door den zegelbewaarder geviseerd. Evenals de edicten, droegen zij slechts de maandteekening van het loopende jaar en eindigden met de woorden: „Car tel est notre plaisir”.
De officiéle verzameling van ordonnances, aangelegd op last van Lodewijk XIV, telt thans 21 deelen in folio; zij wordt doorgaans „La collection du Louvre” genoemd en omvat al de ordonnances van 1051 tot 1514.
