Nordmann

betekenis & definitie

Nordmann (Johannes), eigenlijk Rumpelmaier, een Oostenrijksch schrijver, geboren te Landersdorf bij Krems den 13den Maart 1820, studeerde te Weenen, was er in 1843 reeds medewerker aan dagbladen, ondernam verschillende reizen, toefde geruimen tijd in Dresden en Leipzig, waar hij een bundel gedichten (1847), alsmede den roman „Aurelie (1847)” in het licht deed verschijnen, nadat hij reeds vroeger een „Novellenbuch (1846, 2 dln; 2de druk, 1866)” had uitgegeven. Na de revolutie van 1848 keerde hij naar Weenen terug, schreef er: „Die Liquorianer, ihre Konstitution und Korrespondenz (1849)”, en was bij afwisseling als novellist en als dagbladschrijver werkzaam. Hij redigeerde het staatkundig blad: „Die Zeit (1849)”, bet letterkundig blad: „Der Salon (1853)”, — het staatkundig blad „Der Wanderer”, — voorts: de „Neue Freie Presse” en de „Neue illustrirte Zeitung". Voorts verschenen van zijne band: „Ein Jugendleben, politische Erzählungen (1846)’’, — „Zwei Frauen, Roman (1850)",— „Carrara, historische Roman (1851,2 dln)”,— „Ein Marschall von Frankreich, Tragödie (1857)”, — „Frühlingsnächte in Salamanca (1857)”, — „Ein Wiener Bürger (1860)”, — „Meine Sonntage, ein Wanderbuch (1868)”,— „Wiener Stadtgeschichten (1869)” — „Der Zerbrochene Spiegel (1870)”, — en het episch gedicht: „Eine Römerfahrt (1876—1877, 2 dln)”.