Noë (Heinrich August), een verdienstelijk Duitsch schrijver, geboren te München den 16den Julij 1835, heeft zich vooral bekend gemaakt door het leveren van fraaije natuurtafereelen uit de Duitsche en Oostenrijksche Alpen. Hij studeerde te Erlangen in de natuurkunde en wijdde zich tevens aan vergelijkende taalstudie. Van 1857—1862 was hij werkzaam aan de Hof- en Staatsboekerij te München, volbragt daarna reizen in Italië en in de gewesten der Slawische volken en bepaalde zich toen bij het beoefenen der letterkunde, eerst te München, vervolgens te Weenen, en later meestal in Carinthië en Tyrol.
Van zijne geschriften vermelden wij: „Bayrisches Seebuch (186)”, — „Österreichisches Seebuch (1867)”, — Neue Studien aus den Alpen 1868)”, — „Der Frühling von Meran (1868)”, — „Brennerbuch (1869)”, — „Bilder aus Südtirol und von den Ufern des Gardasees (1871)”, — „In den Voralpen (1871”, — „Winter und Sommer in Tirol (1876)”, — „Deutsches Alpenbuch in Wort und Bild (1875)”, — en „Reischandbuch für die Deutsche Alpen (1877)”, — voorts: „Dalmatien und seine Inselwelt (1870)”, — „Italienisches Seebuch (1874)”,—en „Elsasz-Lotharingen (1872)”, — benevens de romans: „Erzählungen und Bilder (1873)”, — „Die Brüder (1873, 3 dln)”, — „Der Zauberer des Hochgebirges (1874)”, — „Gasteiner Novellen (1875)”, — „Robinson in den Hohen Tauern (1875, 3 dln), en een aantal vertalingen. Op reizen in Spanje (1872) en in Turkije (1876) leverde hij aan de dagbladen te Weenen bijdragen tot de geschiedenis van die landen.
