Metius (Adriaan Adriaanz.), een uitstekend Nederlandsch wis- en sterrekundige, was de zoon van Adriaan Anthonieszoon, die de verhouding van den cirkel tot zijne middellijn aanwees door de getallen 355 en 113. Hij werd geboren te Alkmaar den 9den December 1570, bezocht aldaar het gymnasium, studeerde te Franeker en te Leiden, vertoefde eenigen tijd op Oraniënburg bij Tycho Brahé, zette zijne studiën voort aan de hoogescholen te Rostock en te Jena, en zag na zijn terugkeer zich door prins Maurits belast met het opnemen en in kaart brengen van vestingen. Door bemiddeling van graaf Willem Lodewijk, stadhouder van Friesland, werd hij in 1598 buitengewoon en in 1600 gewoon hoogleeraar in de wiskunde te Franeker. Hij moest er de wiskunde in de landtaal onderwijzen en ontving eene aanzienlijke som voor sterrekundige werktuigen.
Een beroep naar Leuven wees hij van de hand en zijne bekwaamheid in de geneeskunde bezorgde hem in 1625 den titel van medicinae doctor. Hij overleed den 16den September 1635. Van zijne geschriften vermelden wij: Doctrinae spaericae libri V (1598)”, — „Astronomiae universae institutio (1605)”, — „Institutiones astronomicae et geographicae, fondamentale ende grondelijcke onderwijsinge van de sterrekunst (1614)”, — „Arithmetica et geometria practica (1611)”, — „De gemino usn utriusque globi (1615)”, — „Praxis nova geometrica (1626)”, — „Eeuwighe hant-calender (1627)”, — „Nieuwe geographische onderwijzinghe (7614)”, — en „Opera omnia astronomica (1633)”.
