Mallet du Pan (Jacques), een uitstekend dagbladschrijver der voorgaande eeuw, geboren te Genève in 1749, ontving eene wetenschappelijke opvoeding en werd door tusschenkomst van Voltaire hoogleeraar in de Fransche letterkunde te Cassel (1772). Hier gaf hij een: „Discours de l’influence de la philosophie sur les lettres” in het licht, maar legde weldra zijne betrekking neder en begaf zich naar Linguet te Londen, dien hij ter zijde stond bij de redactie der „Annales politiques.” Eerlang echter verliet hij Linguet, en toen deze in de Bastille geworpen werd, stichtte Mallet in 1779 te Genève het tijdschrift: „Mémoires historiques, politiques et littéraires,” dat evenwel geen grooten bijval vond, zoodat hij het in 1782 weder liet varen. Voorts schreef hij: „De la dernière révolution de Genève en 1782”, waardoor hij vele vijanden maakte. Hÿ begaf zich om die reden naar Parijs, waar hij met den boekhandelaar Pankoucke in 1783 het: „Journal historique et politique” stichtte, dat veel aftrek had.
In 1788 vereenigde Pankoucke dat tijdschrift met den: „Mercure de France”, waarbij Mallet zich belastte met de redactie van het staatkundig gedeelte. Dit tijdschrift, hetwelk eene gematigde vrijheid voorstond, viel zoozeer in den smaak, dat daarvan 20000 exemplaren gedrukt werden. Bij het uitbarsten der Revolutie verdedigde Mallet de zaak des Konings en tastte de Nationale Vergadering aan met groote vrijmoedigheid. Na de vlugt des Konings werd huiszoeking bij hem gedaan, maar hij mogt de uitgave van zijn tijdschrift voortzetten. Na het uitbarsten van den oorlog ontving hij van Lodewijk XVI den last om de Duitsche Vorsten tot eene gematigde tusschenkomst in de aangelegenheden van Frankrijk aan te sporen. Hij toog dan ook in Mei 1792 naar Frankfort aan de Main, maar al zijne bemoeijingen waren vruchteloos. De gebeurtenissen van 10 Augustus 1792, toen te Parijs zijn huis vernield en de uitgave van zijn tijdschrift verboden werd, bragten hem naar Genève. Als een ijverig tegenstander der Franschgezinde partij ook dââr vervolgd, ging hij in het voorjaar van 1793 naar Brussel, waar hij zijne heftige brochure: „Considérations sur la révolution de France” ter perse legde.
Toen de Franschen derwaarts trokken, keerde hij terug naar Basel. Beroofd van alle middelen van bestaan, werd hij berigtgever aan de Hoven te Weenen, Berlijn en Londen en zette den strijd tegen de Republiek met ijver voort. Zijn ongunstig oordeel over het gedrag van Napoleon in Italië was in 1796 oorzaak van zijne verbanning uit Basel. Hij begaf zich nu naar Zurich en vervolgens naar Freiburg in de Breisgau, waar hij een treurigen winter doorbragt. In 1799 spoedde hij zich naar Londen, waar hij den „Mercure Britannique” in het licht deed verschijnen, welke grooten opgang maakte. Hij overleed echter reeds den 10den Mei 1800. Van zijne geschriften vermelden wij nog: „Du principe des factions en général, et de celles qui divisent la France (1791)”, — „Correspondance politique pour servir à l’histoire du républicanisme français (1796)”, — en „Essai sur la destruction de la ligue et de la liberté helvétique (1798)”.
