Magelone of Maguélonne was volgens de sage de dochter van een Koning van Napels. Door de faam harer schoonheid gelokt, begeeft zich Pieter, de zoon van den Graaf van Provence, naar het Hof van haren vader en wint er als de onbekende ridder met den zilveren sleutel, alle prijzen op een tournooi en het hart der schoone Prinses. Hare voedster bevordert beider verstandhouding, en toen men haar noodzaken wil een ander te trouwen, schaakt hij haar. Maar terwijl zij onder weg uitrust en van vermoeijenis, tegen den ridder geleund, insluimert, zweeft een roofvogel derwaarts en steelt de 3 ringen, welke zij van Pieter ten geschenke ontvangen had.
Laatstgenoemde snelt hem achterna en beklimt zelfs eene boot, toen de vogel over de zee verder zweeft. Daardoor echter verwijdert hij zich meer en meer van zijne beminde, valt in handen der Turken en wordt de slaaf van den Sultan. Toen Magelone bij het ontwaken haren minnaar niet aantreft, begeeft zij zich naar Provence, waar zij op een klein eiland een hospitaal sticht en de zieken verpleegt. Juist naar dat hospitaal wordt Pieter gebragt, nadat hij zijne vrijheid herkregen heeft, en nu worden de beide minnenden eindelijk in den echt verbonden. Gemeld eiland ontleende aan die Prinses den naam van Magelone ; zij werd met haren gemaal in de kerk aldaar begraven. Deze sage is het eerst opgeteekend door Bernard van Treviers in een Provençaalsch gedicht omstreeks het jaar 1178. Het werd in een Franschen proza-roman herschapen, in 1457 gedrukt en in onderscheidene Europésche talen overgezet. Het is in verschillende verzamelingen van sagen opgenomen.
