Legouvé (Gabriel Marie Jean Baptiste), een Fransch dichter, geboren te Parijs den 23sten Junij 1764, wijdde zich aan de studie der letteren, schreef eenige treurspelen, die bijval vonden, namelijk: „La mort d’Abel (1792)”, — „Epicharis ou la mort de Néron (1793)”, — en „La mort de Henri IV”, en maakte zich vooral bekend door zijn leerdicht : „Le mérite des femmes (1801 en later)”. Hij overleed den 20sten October 1812. Hij was lid van het Instituut, plaatsvervanger van Delille als hoogleeraar in de dichtkunst aan het Collège de France, en van 1807 tot 1810 redacteur van den „Mercure de France” Zijne „oeuvres” zijn in 1826 in 3 deelen door Bouilly en Malo in het licht gegeven.— Zijn zoon, Gabriel Jean Baptiste Ernest Wilfrid Legouvé, geboren te Parijs den 15den Februarij 1807, is zijn roem op het gebied der letteren hoofdzakelijk verschuldigd aan een aantal dramatische werken, die in 1865 de deuren der Académie Française voor hem openden. Vooral werden: „Adrienne Lecouvreur (1849)”, — „La bataille de dames (1851)” — en „Les contes de la reine de Navarre (1853)”, door hem met Scribe vervaardigd, met gejuich op het Théâtre Français vertoond.
Voor Rachel schreef hij : „Médée”, doch toen de beroemde actrice daarin niet wilde optreden, werd dat stuk door Montanelli in het Italiaansch vertaald en daarna door Ristori te Parijs en elders met grooten bijval opgevoerd. In al zijne tooneelstukken ontwaart men eene hooge vlugt, eene fijne gave van opmerking en een zuiveren stijl. In 1847 hield hij openlijke voorlezingen aan het Collége de France, welke in 1848 onder den titel: „Histoire morale des femmes” in het licht verschenen.
