Laelius (Cajus), een Romein uit het volk, maar wegens zijne degelijkheid en geleerdheid zeer in aanzien en de wijze (sapiens) bijgenaamd, was een zoon van Cajus Laelius, de vriend van den ouderen Scipio Africanus, bevelhebber der vloot in den tweeden Punischen oorlog en in 190 vóór Chr. consul, tegelijk met Lucius Scipio Asiaticus. In 146 vóór Chr, streed de zoon als praetor voorspoedig tegen Viviathus in Lusitanie en was in 140 consul met Quintus Servilius Caepio. Zijne wijsheid en welsprekendheid bezorgden hem grooten invloed, vooral in den senaat.
Hij verkeerde met den jongeren Publias Scipio Africanus op vertrouwelijken voet, zoodat ook Cicero hem in zijne zamenspraak over de vriendschap als hoofdpersoon doet optreden, en hij bevorderde met hem de Grieksche beschaving te Rome. Men meent, dat hij ook medegewerkt heeft aan de blijspelen van zijn vriend Terentius. — Zijne dochter Laelia, gehuwd met den augur Quintus Mucius Scaevola, was vermaard wegens hare verstandelijke ontwikkeling.
