Klompvoet (Varus) noemt men eene misvorming van den voet, onstaande door verkromming en verplaatsing van den voetwortel met daarvan gedeeltelijk afhankelijke kromtrekking der overige deelen van den voet. Bij den klompvoet is de voet om zijne lengteas gedraaid, zoodat de binnenste voetrand naar boven is gekeerd, terwijl de buitenrand naar beneden den grond raakt en de vlakken van zool en voetrug min of meer loodregt komen te staan. Daarbij zijn de teenen sterk gebogen en naar boven gedraaid, naar den binnensten voetrand gerigt.
De groote teen verwijdert zich van de overigen, en wel te meer bij sterkeren stap. De voetrug is gewelfd, terwijl één der voetwortelbeentjes er uitsteekt; de voetzool daarentegen hol en diep gegroefd, terwijl daarin diepe huidploogen gelegen zijn. De hak is opgetrokken en komt bij het gaan niet in aanraking met den grond en het hieluitsteeksel schijnt geheel te ontbreken, omdat het naar de binnenzijde van den voet en naar boven getrokken is. Het gewigt van het ligchaam rust op den buitenrand van den voet, die een boog vormt en met eelt bedekt is. De binnenste knokkel steekt weinig of in het geheel niet uit, doch de buitenste zeer sterk, hoewel kuit- en scheenbeen niet gedraaid zijn. De achilles-pees is in gestadige spanning, en het gaan is voor de lijders hoogst moeijelijk. De klompvoet is gewoonlijk een aangeboren gebrek.
Iets anders is de platvoet (Valgus). Bij deze aangeborene misvorming is de voet naar buiten omgerold: de rugvlakte ligt op de voorste en buitenste zijvlakte van het onderbeen, en de zoolvlakte is naar buiten en naar voren gedraaid. De buitenste voetrand staat hoog en de binnenste raakt den grond; de teenen staan regt op en de hiel is naar beneden gedraaid. De lijders loopen met naar binnen gebogen knieën en naar buiten staande voeten.
Eene derde misvorming van dien aard is de paarden- of horrelvoet (Talipes, Pes equinus). Hierbij heeft de voet met het onderbeen dezelfde rigting. De hiel is sterk naar boven getrokken en de lijder loopt op het voorste gedeelte van den voetbal en op de teenen. De achilles-pees is sterk gespannen en de voet door de sterke beweging zoo krom, dat de welving van den voetrug en de holte der zool aanmerkelijk toenemen. Sedert 1831 is de pees- en spierdoorsnijding op groote schaal door Stromeijer met uitstekend gevolg op deze misvorming toegepast en steeds in zwang gebleven, waardoor de horrelvoet althans aanmerkelijk verbeterd kan worden.
