Klaproth. Onder dezen naam vermelden wij:
Martin Heinrich Klaproth, een verdienstelijk Duitsch natuur- en scheikundige. Hij werd geboren te Wernigerode den lsten December 1743, was eerst apotheker te Berlijn, zag zich vervolgens geplaatst als scheikundige bij de Académie van Wetenschappen en ontving daarop eene benoeming tot hoogleeraar in de chemie bij het korps Koninklijke veld-artillerie. Hij overleed als „Obermedicinalund Sanitätsrath” en professor in de scheikunde aan de universiteit te Berlijn op den lsten Januarij 1817. Hij is de ontdekker van de zirkon-aarde, van het tellurium, van het titanium en van het uranium, en verwierf door zijne naauwkeurige analysen grooten roem. Zijn voornaamste geschrift is: „Beiträge zur chemischen Kenntnisz der Mineralkörper (1795—1815, 6 dln)”. Zijn „Chemisches Wörterbuch (1807— 1819, 5 deelen met 4 vervolgdeelen)”, met Wolf uitgegeven, is thans geheel verouderd.
Heinrich Julius Klaproth, een verdienstelijk beoefenaar der Oostersche talen en een zoon van den voorgaande. Hij werd geboren te Berlijn den llden October 1783, wijdde zich reeds op jeugdigen leeftijd aan de beoefening der Aziatische talen en legde zich vooral toe op het Chineesch. Nadat hij zich door de uitgave van het „Asiat. Magazin (1802 enz.)” had bekend gemaakt, zag hij zich geplaatst als adjunct voor de Aziatische talen te Petersburg. Hij vergezelde in 1805 graaf Golowkin, die als gezant naar China werd afgevaardigd, maar aan de grenzen terugkeeren moest, en ontving na zijne terugkomst, op voorstel van graaf Potocki, den last om van wege de Académie te Petersburg zijne onderzoekingen omtrent de volksstammen van Azië in den Caucasus voort te zetten. Ten gevolge van zijne reis, waarover hij uitvoerige berigten mededeelde in zijne „Reise in den Kaukasus und Georgien in den Jahren 1807 und 1808 (1812—1814, 2 dln)” ontstond het „Archiv für die Asiatische Literatur, Geschichte und Sprachkunde (1810)”. In 1812 nam hij zijn ontslag uit de Russische staatsdienst, ging in 1814 naar Italië en vestigde zich in 1815 te Parijs, waar hij in 1816 benoemd werd tot hoogleeraar in de Aziatische talen en den 20sten Augustus 1835 overleed. Van zijne geschriften vermelden wij voorts: „Geographisch-historische Beschreibung des östlichen Kaukasus (1814)”, — „Beschreibung der russischen Provinzen zwischen den Kaspisee und Schwarzen Meer (1814)”, — „Reise nach Georgien und Imirethi (1815)”, — „Verzeichnisz der chinesischen und mandschurischen Bücher und Manuscripte der königlichen Bibliothek in Berlin (1822)”, — „Asia polyglotta (1823, met een atlas)”, — „Tableaux historiques de l’Asie (4 dln met atlas)”, — „Mémoires relatifs à l’Asie (1834)”, — „Collections d’antiquités égyptiennes (1829)”, — „Examen critique des travaux de feu M. Champollion sur les hiéroglyphes (1832)”, — en „Aperçu général de trois royaumes, traduit de l’original japonais-chinois (1833)”.
