Ion. Onder dezen naam vermelden wij:
Ion, den zoon van Apollo en van Creusa, eene dochter van Erechtheus, koning. van Athene. Creusa trad vervolgens in het huweIijk met Xuthus en bragt Ion na zijne geboorte in de grot, waar zij te voren Apollo had ontmoet. Op last van dezen vervoerde Hermes (Mercurius) het kind naar Delphi, waar het werd opgevoed. Daar het huwelijk van Creusa vervolgens kinderloos bleef, besloot Apollo, dat Xuthus den inmiddels groot geworden Ion als zoon zou ontvangen. Dit geschiedde door middel van een orakelbedrog, en Xuthus ontfermde zich met vaderlijke liefde over den knaap. Creusa echter deed pogingen om den haar onbekenden jongeling door vergif om het leven te brengen. Toen hare misdaad bekend werd, nam zij de vlugt naar het altaar, alwaar eene priesteres haar ververkondigde, dat Ion haar eigen zoon was. Die sage leverde aan Eurípides de bouwstof voor zijn treurspel „Ion”.
Ion nu onderscheidde zich door roemrijke daden en bragt in 1406 vóór Chr. eene volkplanting naar den Peloponnesus. Hier verkreeg hij het koningrijk Aegiale, daar koning Selinus hem zijne dochter tot vrouw gaf en hem tot zoon aannam. Ter eere van zijne gemalin bouwde hij de stad Helice, en naar zijn eigen naam gaf hij aan het land dien van Ionië. Door de Atheners tot aanvoerder gekozen in den strijd tegen de inwoners van Eleusis, overwon hij de Thraciërs, waarna de Atheners hem tot koning uitriepen en zich desgelijks Ioniërs noemden. Hij verdeelde Attica in 4 stammen, en begaf zich vervolgens met een aantal Ioniërs naar de westkust van Azië. Volgens eene andere sage keerde hij terug naar Athene en overleed aldaar.
Ion uit Chios, een Grieksch dichter, geschiedschrijver en wijsgeer. Hij verwierf in 452 vóór Chr. te Athene den prijs voor het treurspel en schonk toen aan elken Athener een vat wijn van Chios. Hij overleed waarschijnlijk omstreeks het jaar 421. Van zijne drama’s zijn 11 enkel bij naam bekend. Daarenboven bezitten wij eenige fragmenten van zijne elegieën, welke zich door Anacreontische opgewektheid onderscheiden. Ook van eene geschiedenis van Chios zjjn eenige overblijfselen voorhanden. Eindelijk schijnt hij een werk te hebben geleverd over beroemde mannen, door Plutarchus als bron voor zijne „Levensbeschrijvingen” gebruikt.
