Hummel (Johann Nepomuk),een uitstekend klavierspeler en componist, geboren te Presburg, den 14den November 1778, ontving aanvankelijk van zijn vader onderwijs in de muziek. Toen deze als directeur van een muziekkorps naar Weenen vertrok, wekte het talent van den knaap de belangstelling van Mozart, zoodat de groote componist hem als leerling in huis nam. Reeds in 1788 deed hij met zijn vader kunstreizen in Duitschland, Engeland en Holland. In 1795 keerde hij echter naar Weenen terug, waar hij onder de leiding van Albrechtsberger en van Saliéri zich op de compositie toelegde en onderscheidene sonaten, rondo’s en trio’s in het licht deed verschijnen.
Hij kwam voorts als kapelmeester in dienst bij prins Esterhazy en beproefde zijne kracht aan dramatische en kerkelijke muziek. In 1811 echter legde hij die betrekking neder, om zich onbelemmerd aan het onderwijs in de compositie te wijden. Toch werd hij in 1816 weder kapelmeester te Stuttgart, en onderscheidde zich, niet alleen door zijne ongemeene vaardigheid in het klaviersspel, maar vooral door de kostbare gave der improvisatie. In 1820 vertrok hij als kapelmeester naar Weimar, waar hij, als men zijne reizen naar Rusland en Engeland niet mederekent, zijne overige levensdagen doorbragt. Hij overleed den 17den October 1837, en heeft eene uitvoerige „Pianoforteschule’’, alsmede een groot aantal compositiën nagelaten.
