Hirsch, een Duitsch dichter en componist, geboren te Nagapedl in Moravië den 1sten Februarij 1816, studeerde te Weenen in de regten, hield zich daarenboven bezig met muziek, delfstof- en dichtkunde, en belastte zich in 1841 te Leipzig met de redactie van het tijdschrift „Der Komet”. Voorts was hij als dichter en componist ijverig werkzaam. Hij gaf meer dan 100 zangstukjes in het licht, die zich door oorspronkelijkheid onderscheiden. In zijn „Album für Gesang” wist hij eene verzameling voortbrengselen te leveren van de beroemdste componisten.
In 1843 legde hij het examen af van Oostenrijksch ambtenaar en werd naar Pisino in Istrië gezonden, doch in 1847 teruggeroepen, in 1849 met eene betrekking te Triest begunstigd, en in 1850 bij het ministérie van Binnenlandsche Zaken geplaatst. Twee jaar later zag hij zich aangesteld bij de policie en tevens tot bibliothecaris. Hij schreef: „Rafaële, dramatisches gedicht (1836)”, — „Gallerie lebender Tondichter (1836)”, — „Frühlingsalbum (liederen, 1837)”, — „Balladen (1841)”, — „Buch der Sonette (1841)”, — „Balladen und Romanzen (1843)”, — „Soldatenspiegel (1849)”, — „Reiser und Reisig (1850)”, — „Irrgarten der Liebe (1850, 5de druk 1853)”, — „Gesammelte poëtische Schriften in Auswahl (1852, 2 dln)”, — „Fresko-Sonette (1858)”,— en „Staub von der Reise (1862)”. Vooral zijn „Soldatenspiegel” is in talrijke uitgaven algemeen verspreid.
