Hérault de Séchelles (Jean Marie), lid der Nationale Conventie in Frankrijk, was een telg van adellijken stam en werd geboren te Parijs in 1760. Reeds vroeg kwam hij aan het Hof en verkreeg in 1781 de betrekking van advocaat des Konings bij het geregtshof Châtelez, en 5 jaar later bij het Parlement te Parijs. Bij het uitbarsten der Omwenteling voegde hij zich bij de Nationale garde en nam ijverig deel aan de bestorming der Bastille. Na de reorganisatie der regterlijke magt werd hij Koninklijk commissaris van het Hof van Cassatie, en in 1791 lid van de Wetgevende Vergadering voor Parijs.
Weldra kwam hij openlijk in verzet tegen de regéring en was de voorsteller van het besluit, volgens hetwelk de stedelijke regéring met de veiligsheidspolicie belast werd. Hij bleef niet buiten de gruwelen van 10 Augusius 1792, maar schreef ze toe aan eene zamenzwering van koningsgezinden, terwijl hij de instelling ondersteunde van eene buitengewone regtbank — een voorlooper van de omwentelings-regtbank. Het departement Loire vaardigde hem af naar de Nationale Conventie, waar hij aanvankelijk de zijde koos der Girondijnen. Gedurende het regtsgeding des Konings was hij op reis naar het departement Montblanc, doch hij zond zijne toestemming in, om dien Vorst te veroordeelen. Na zijn terugkeer voegde hij zich bij de Bergpartij, ondersteunde haar tegen de Girondijnen, was voorzitter der Vergadering, toen Henriot deze belegerde, en werd daarna lid van het Comité du Salut Public. Op last van dit laatste begaf hij zich in September naar de departementen van de Bovenrijn, om er het stelsel van het Schrikbewind in toepassing te brengen. Toen hij vervolgens met zijne vrienden Danton, Desmoulins enz. een meer gematigden weg wilde inslaan, werd hij in Maart 1794 gevangen genomen, den 2den April voor de omwentelings-regtbank gebragt en 3 dagen daarna, in weerwil van zijne uitstekende verdedigingsrede, geguillotineerd. Zijne „Théorie de l’ambition” is in 1802 door Salgues in het licht gegeven.
