Gracian (Baltasar), een Spaansch proza-schrijver, geboren tegen het einde der 16de eeuw te Calatayud, eene stad in Aragon, voegde zich bij het genootschap der Jezuïeten en was eerst rector van een collegie te Tarragona, en werd vervolgens naar Tarazona verplaatst, waar hij in 1658 overleed.
Hij genoot wegens zijne schranderheid en zijne kennis een groot aanzien en stond met de voortreffelijkste geleerden van Aragon in betrekking, vooral met den beroemden penningkundige don Vicenzio Juan de Lastanosa, die onderscheidene zijner werken uitgaf, terwijl hij zich tevens verblijden mogt in de bescherming van den onderkoning van Aragon, den hertog de Nochera. Hij onderscheidde zich vooral door het invoeren van een sterk gemanierden, wansmakelijken stijl. Hij schreef niet alleen onderscheidene zedekundige en godsdienstige werken, maar ook het in die dagen zoo beroemde „Criticon”, een allegorisch-dichterlijk tafereel van het menschelijk leven, — alsmede het niet minder opgehemelde „Oraeulo manual”, eene verzameling van practische spreuken. Behalve onderscheidene andere werken gaf hij een boek in het licht over de kunst om geestig te denken en te schrijven. Zijn wansmaak vond niet alleen in Spanje, maar ook in Italië, Frankrijk en Duitschland vele volgelingen. Zijne meest-gezochte werken zijn in 1664 te Madrid in 2 deelen uitgegeven.
