Gaillard (Gabriel Henri), een Fransch geschiedschrijver, geboren in het dorp Ostel bij Soissons den 20sten Maart 1726, studeerde eerst in de regten, daarna in de letteren en eindelijk uitsluitend in de geschiedenis. Zijn eerste geschrift was eene „Rhétorique à l’usage des démoiselles (1746)", terwijl hij daarna belangrijke „Mélanges littéraires” in het licht gaf. Als geschiedschrijver trad hij het eerst op met zijne „Histoire de Marie de Bourgogne, fille de Charles le Téméraire", waarop hij de „Histoire de François i (1766—1796, 7 dln, 2de uitgave 1819, 4 dln)” en de „Histoire de Charlemagne (1772, 4 dln, 2de uitgave 1819, 6 dln)” liet volgen.
Zijne „Histoire de la rivalité de la France et de l’Angleterre (1771— 1777, 11 dln, nieuwe uitgave 1819, 6 dln)” en zijne „Histoire de la rivalité de la France et de l’Espagne (1801, 8 dln, nieuwe uitgave 1807)” zijn niet van partijdigheid vrij te pleiten. Bij de „Encyclopédie méthodique” leverde hij eene „Dictionnaire historique (1791, 6 dln)”, terwijl hij onderscheidene „Eloges”. heeft opgesteld. Hij werd lid der Académie, en overleed den 13den Februarij 1806.
