Eschenmayer (Karl Adolf), een Duitsch wijsgeer en natuurkenner, werd geboren te Neuenburg in Würtemberg den 4den Juli; 1768 en zag zich in 1811 tot buitengewoon en in 1818 tot gewoon hoogleeraar benoemd in de medicijnen en in de wijsbegeerte, nam in 1836 zijn ontslag, en overleed den 17den November 1852. Zijne wijsbegeerte is gebouwd op die van Kant en Schelling, doch verschilde van die van laatstgenoemde doordien hij het bestaan eener onmiddellijke goddelijke openbaring erkende. Voorts heeft hij vele geschriften in het licht gegeven. Van deze vermelden wij: „Sätze aus der Naturmetaphysik (1797)”, — „Versuch, die Gesetze magnétischer Erscheinungen aus Sätzen der Naturmetaphysik zu entwickeln (1798)”, — „Die Philosophie in ihrem Uebergange zur Nichtphilosophie (1803)”, — „Versuch, die scheinbare Magie des thierischen Magnetismus aus physiologischen und psychischen Gesetzen zu erklären (1816)”, — „System der Moralphilosophie (1818)”, — „Normalrecht (1819—1820), 2 dln)”, — „Psychologie in drei Theilen als empirische, reine, angewandte (1817, 2de uitgave 1822)”. — en „Religionsphilosophie (1818—1824, 3 dln)”.
Niet minder merkwaardig zijn voorzeker andere werken van dien schrijver, welke voortvloeiden uit zijne neiging tot mysticismus en geloof aan geestverschijningen, terwijl zij tevens getuigenis gaven van zijn afkeer van de school van Hegel. Daartoe belmoren : „Die Hegel'sche Religionsphilosophie verglichen mit dem christlichen Principe (1834)”, — „Der Tschariotismus unserer Tagen (1835)”, tegen „Das Leben Jesu” van Strausz gerigt, — „Conflict zwischen Himmel und Hölle, an den Dämon eines besessenen Mädchens beobachtet (1827)”, — en „Charakteristik des Unglaubens, Halbglaubens und Vollglaubens (1838)”. Eindelijk vermelden wij nog: „Grundrisz der Naturphilosophie (1832)”, —„Grundzüge der christliche Philosophie (1840)”, — „Organon des Christenthums (1843)”, — Sechs Perioden der christlichen Kirche (1851)”, — en „Betrachtungen über den physischen Weltbau (1852)”.
