Onder dezen naam vermelden wij:
Den trouwen Eckhard, volgens de Duitsche heldensage den voogd en opvoeder der Harlungen. Deze werden door zijn neef Ermrich gedurende zijne afwezigheid opgehangen, waarna Eckhard met Dietrich von Bern tegen den moordenaar te velde trok en hem versloeg.
Eckhard, den monnik van St. Gallen, den schrijver van het oude „Waltharilied” in Latijnsche hexameters.
Meester Eckhard, een Dominicaner monnik , vermoedelijk te Straatsburg geboren en te Parijs opgevoed, den grondlegger der bespiegelende wijsbegeerte in Duitschland. Hij was in 1302 of 1304 provinciaal zijner orde in Saksen, later vicaris-generaal in Bohemen, maakte zich door hervorming der kloosters verdienstelijk, maar haalde zich daardoor tevens veler vijandschap op den hals. In 1310 werd hij als provinciaal naar elders verplaatst, in 1320 was hij prior te Frankfort en werd verdacht gehouden van ketterij, en in 1327, terwijl hij te Keulen een ambteloos leven leidde, door den aartsbisschop Heinrich heftig beschuldigd en voor de regtbank der inquisitie gebragt. Hij werd dan ook door eene Pauselijke bul veroordeeld, doch dit geschiedde in 1327, één of twee jaar na den dood van Eckhard. Van zijne geschriften is weinig tot ons gekomen, doch uit dat weinige blijkt, dat hij een uitstekend verstand en een schrander oordeel bezat, — alsmede dat hij volkomen meester was van den vorm, zoodat hij de moeijelijkste onderwerpen met eene verwonderlijke duidelijkheid wist te behandelen.
Eindelijk herinneren wij aan een verdienstelijken werktuigkundige van dien naam, die eene naar hem genoemde spil voor schepen uitvond, welke door kapitein Philips onder den naam van „Philips-spil” bij de Britsche marine is ingevoerd.
