Dussen (Van der) is de naam van een aanzienlijk Nederlandsch geslacht, hetwelk reeds bloeide in het midden der 13de eeuw. Van de leden noemen wij:
Jan van der Dassen, die als ridder in 1288 deel nam aan den slag bij Woeringen en gehuwd was met Elizabeth van Polanen Jan van der Dussen, heer van Dussen en Aartswaerde, een zoon van den voorgaande en in 1305 onder den adel van Holland opgenomen.
Arend van der Dussen, een kleinzoon van den voorgaande, desgelijks ridder, heer van Dussen en Aartswaerde en in 1356 beleend met de heerlijkheid Hage. Hjj kwam in 1371 met den heer van Brederode en anderen Wenceslaus van Bohemen te hulp in den oorlog met Willem, hertog van Gulik, nam deel aan den slag bij Baswijler, was voorts baljuw van Zuid-Holland en trok in 1396 met Albrecht van Beijeren naar Friesland.
Florens van der Dussen, een zoon van den voorgaande. Hjj was in 1444 drossaart van het land van Arkel, in 1445—1450 slotvoogd van Loevestein, — voorts baljuw van ZuidHolland en raadsheer van hertog Filips van Bourgondië. Als krijgsman heeft hij deelgenomen aan de belegering van Geertruidenberg (1420) en aan die van Zevenbergen (1427).
Ewout van der Dussen, geboren te Delft den 31sten Julij 1574, burgemeester aldaar, lid van de Staten van Holland en West-Friesland, afgevaardigde naar de Staten-Generaal, en in 1629 gecommitteerde naar het leger te velde voor ’s Hertogenbosch onder Frederik Hendrik. In 1618 was hij buitengewoon ambassadeur in Engeland, en ook later bekleedde hij belangrijke betrekkingen. Hjj overleed te Delft den lOden December 1646.
Jacob van der Dussen, heer van Oostbarendrecht. Deze werd geboren te Dordrecht den 14den Maart 1670, studeerde in de regten, reisde in Engeland, Duitschland en Italië, werd burgemeester van Dordrecht, in 1718 lid van de Staten-Generaal, en overleed den lsten November 1728.
Adriaan van der Dussen, geboren den 18den Mei 1586 en gehuwd met eene broedersdochter van Joan van Oldenbarneveldt. Met de zonen van laatstgenoemde nam hij deel aan den aanslag op het leven van prins Maurits, doch ontsnapte naar Brussel, waarna hij tot eeuwigdurende ballingschap veroordeeld werd. Hjj begaf zich vervolgens naar Duitschland, werd er kolonel en krijgscommissaris in Keizerlijke dienst, en overleed in 1653.
Gerard van der Dussen, geboren te Schiedam den lOden November 1636. Hij was in 1685 burgemeester van Schiedam, in 1688 commandeur en tijdelijk schout-bij-nacht, in welke betrekking hij deel nam aan den togt van Willem III naar Engeland, kruiste als werkelijk schout-bij nacht in de Middellandsche Zee, en werd in 1709 vice-admiraal van Holland en West-Friesland. Hij overleed den 17den Julij 1711.
Paulus van der Dussen, geboren den 5den September 1658. Als schout-bij-nacht bewees hij in onderscheidene zeegevechten en door het beschermen van den handel aan zijn Vaderland belangrijke diensten, en overleed den 8sten October 1707.
Bruno van der Dussen, een verdienstelijk Nederlandsch staatsman. Hij werd geboren te Gouda den 9den Augustus 1660, ontving zijne eerste opleiding bij zijn oom Hiérónymus van Beverningh, studeerde te Leiden, en werd daarna pensionaris van zijne geboorteplaats, waar hij tevens meermalen het ambt van burgemeester bekleedde. Hij werd afgevaardigd naar de vergadering tot het voeren van vredesonderhandelingen te Geertruidenberg (1710), en naar die te Utrecht, waar hij in 1716 het Barrière-tractaat hielp sluiten.
Op een der maaltijden, daarbij gehouden, wees de Portugésche gevolmagtigde d'Acunha op een oranjeappel, zeggende: „Zulke geurige vruchten rijpen op mijne landgoederen tweemaal in het jaar!” waarop van der Dussen eene Stolksche kaas in de hoogte hief met de woorden: „Zulke kostbare vruchten leveren mijne landgoederen tweemaal op een dag!” Hij overleed in 1742.
Joannes van der Dussen, een verdienstelijk Nederlandsch regtsgeleerde. Hij werd in 1775 hoogleeraar in de regten, aan het Gymnasium Illustre te Zutphen en schreef eene „Commentatio historico-juridica ad diplomata quaedam Batava adhuc anecdota (1785)”.
Jacob van der Dussen, een Nederlandsch dichter en letterkundige. Hij werd geboren omstreeks het jaar 1765 en overleed in 1820. Wij kennen van hem een lierdicht „Het hoogste goed (1791)”, — alsmede „Proeve over den mensch naar het Engelsch van Pope (1797)”.
