Deductie, van het Latijnsche woord deductio afkomstig, beteekent afleiding, wegvoering, uiteenzetting of ontwikkeling. In regten bestempelt men met dien naam de uiteenzetting van bewijsgronden, die strekken zal om een regtspunt tot klaarheid te brengen, om de juistheid eener stelling aan te toonen, en er de noodzakelijke gevolgen uit af te leiden; ook wel het betoog, dat het vereischte bewijs is geleverd, of dat hetgeen bewezen moest worden, niet bewezen is. Zij kan zoowel schriftelijk als mondeling geschieden.
Voor ’t overige heeft het woord, hoewel in verschillende vakken in onderscheiden zin gebruikt, geene technische beteekenis.
