Wanneer van een gedeelte van het leger de tiende man wegens lafhartigheid of muiterij met den dood gestraft wordt, geeft men hieraan den naam van deciméren.
Die wreede, onmenschelijke straf was reeds bij de Ouden in gebruik; men verhaalt, dat zij weleer door den Romeinschen consul Appius Claudius Sabinus in 471 vóór Chr. gedurende den oorlog met de Volscers is toegepast, en ook onder de Keizers komt zij nog voor. Voorts vinden wij haar zelfs nog in 1642 in den Dertigjarigen Oorlog, toen het regiment Madlo, hetwelk de vlugt genomen had, zich daaraan onderwerpen moest, en ook later hebben sommige veldheeren daarmede bedreigd. — Van eene armee, die een groot verlies geleden heeft, zegt men ook wel, dat zij gedecimeerd is.
